کیف پول حضانتی و غیر حضانتی

در بازار ارزهای دیجیتال انواع مختلفی از کیف پول های ارزهای دیجیتال وجود دارد که کاربران برای ذخیره و نگهداری ارزهای دیجیتال خود، می توانند از آنها استفاده می کنند. کیف پول های ارز دیجیتال گزینه مطمئن تری برای ذخیره رمزارزها هستند. از جمله کیف پول های ارز دیجیتال می توان به کیف پول های سخت افزاری، نرم افزاری، حضانتی و غیر حضانتی اشاره کرد. در این مقاله به بررسی کیف پول حضانتی و غیر حضانتی و مقایسه ویژگی های آنها می پردازیم.

کیف پول غیر حضانتی (non-custodial) چیست؟

کیف پول غیر حضانتی (non-custodial) یک کیف پول ارز دیجیتال می باشد که به کاربران این قابلیت را می دهد تا کلید خصوصی خود را کنترل کنند، به همین دلیل از امنیت بسیار بالایی برخوردار هستند. کیف پول غیر حضانتی علاوه بر کنترل دارایی های دیجیتال کاربران، ثابت می کنند که این دارایی ها متعلق به کاربر می باشد.

کاربران با استفاده از این کیف پول، دیگر نیازی ندارند که به شخص ثالثی اعتماد کنند و خودشان مسئول از دست دادن کلیدهای خود هستند، بنابراین باید برای محافظت از دارایی های دیجیتال خود، اقدامات لازم را انجام دهند. کاربران پس از خرید ارزهای دیجیتال، باید برای ذخیره کردن دارایی های خود، تصمیم بگیرند که کدام کیف پول را انتخاب کنند.

کیف پول غیر حضانتی به دلیل امنیت بالا و عدم دخالت و کنترل توسط افراد دیگر، برای کاربرانی که حجم زیادی از ارزهای دیجیتال را خرید و فروش می کنند، مناسب است. 

سرمایه گذاری در ETF ها و ETP ها، سایر راه حل های کیف پول ها هستند. این راه حل های جدید به سمت محبوب شدن پیش می روند، به خصوص با سرمایه گذاران نهادی که می خواهند سرمایه گذاری بیشتری در برابر توکن ها و رمزارزها داشته باشند. گزینه هایی که آنها برای سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال ارائه می دهند، به انجام معاملات در بلاک چین و یا مدیریت کلید نیازی ندارند. آنها با دریافت هزینه های بالاتر، بخشی از ارزهای دیجیتال و جفت های معاملاتی در صرافی ها را در معرض دید قرار می دهند.

انواع کیف پول غیر حضانتی

ممکن است کیف پول های غیر حضانتی مبتنی بر مرورگر باشند؛ کیف پول های غیر حضانتی می توانند به صورت نرم افزاری بر روی تلفن همراه و کامپیوتر قرار بگیرند و یا به صورت دستگاه های سخت افزاری باشند اما به هر حال کیف پول های سخت افزاری، امن ترین راه برای ذخیره و نگهداری ارزهای دیجیتال می باشند. کیف پول های سخت افزاری، کیف پول های رمزنگاری شده ای هستند که شبیه یک دستگاه ذخیره USB بوده و دارای یک صفحه نمایش با دکمه‌های آنالوگ می باشند. کاربران باید کیف پول های سخت افزاری خود را در صورت عدم استفاده از آنها خاموش کنند.

کاربران همچنین باید این کیف پول را در زمان تراکنش ها، از طریق درگاه های بلوتوث یا USB، به گوشی یا کامپیوتر متصل کنند. این کیف پول در زمان انجام تراکنش از نظر فنی، متصل به اینترنت می باشد اما امضای تراکنش ها که قبل از ارسال آنلاین به بلاک چین برای دریافت تایید، توسط کلیدهای خصوصی انجام می شوند، داخل کیف پول سخت افزاری به صورت کاملا آفلاین صورت می گیرند، بنابراین بدافزارهای موجود در تلفن همراه و کامپیوتر، نمی توانند به دارایی های دیجیتال افراد دسترسی داشته باشند و بر روی آنها تاثیر بگذارند.

کیف پول های غیر حضانتی، مسئولیت کامل نگهداری از کلیدها و کیف پول را به خود کاربر می دهند، بنابراین در صورت گم شدن یا خراب شدن کیف پول، فراموشی گذرواژه و عدم رعایت اقدامات احتیاطی برای ساخت مجدد کیف پول، ممکن است برای همیشه دارایی های دیجیتالی خود را از دست بدهند. کیف پول های غیر حضانتی، به دلیل حجم بالایی که از دارایی های دیجیتال در خود دارند، باید دارای گذرواژه باشند و هیچ کسی جز کاربر، نباید این گذرواژه را بداند و حتی نباید به کیف پول سخت افزاری، دسترسی فیزیکی داشته باشند زیرا آنها می توانند از طریق گذرواژه و PIN، بدون اطلاع کاربران، دارایی های آنها را به سرقت ببرند.

بازیابی یا Seed phrase

در صورتی که کاربران دسترسی خود را به کیف پول از دست دهند و یا رمز عبور را فراموش کنند، می توانند از طریق روش پشتیبانی، به بازیابی اطلاعات خود بپردازند. این روش به این صورت است که کاربران 12، 18 یا 24 کلمه به صورت یک رشته متوالی ایجاد می کنند که هنگام تنظیم کیف پول ارز دیجیتال، به نمایش در می آید. این رمز نیز مانند گذرواژه باید خصوصی باشد و به صورت کاملا مطمئن، ذخیره شود. این عبارت بازیابی باعث می شود که کیف پول ارز دیجیتال کاربر در هر دستگاه دیگری بازیابی شود و دسترسی کامل به همه دارایی های رمزنگاری شده مربوط به کلید خصوصی کاربر را، در اختیار او قرار می دهد. با این عبارت بازیابی، کاربر می تواند حتی بدون دسترسی فیزیکی به کیف پول سخت افزاری، کیف پول خود را بازیابی کند.

کیف پول حضانتی (custodian) چیست؟

در کیف پول حضانتی، کلید خصوصی کاربران توسط فرد دیگری کنترل می شود. بنابراین کاربران باید به شخص ثالثی برای نگهداری از دارایی های دیجیتالی خود، اعتماد کنند. این اشخاص ضمن نگهداری از دارایی های دیجیتال کاربران، مسئولیت ترید و ارسال ارزهای دیجیتال کاربران را نیز بر عهده دارند. کیف پول حضانتی باعث کاهش مسئولیت شخصی می شود و نیازمند یک متولی برای انجام امور است که این متولی معمولا صرافی های ارز دیجیتال می باشند.

کیف پول های حضانتی اغلب تحت وب هستند. وقتی کاربران برای اولین بار ارز دیجیتال خریداری می کنند، ارزهای دیجیتال خریداری شده به یک کیف پول حضانتی انتقال داده می شوند که متصل به صرافی هستند. بنابراین صرافی کنترل کلیدهای خصوصی کاربران را بر عهده می گیرد، پس مهم است که صرافی انتخاب شده، یک صرافی معتبر و قابل اطمینان باشد تا امنیت دارایی های ذخیره شده در آن، تامین شود. کیف پول های حضانتی نسبت به کیف پول های غیر حضانتی از امنیت پایین تری برخوردارند و بیشتر برای حجم پایینی از مبادلات ارزهای دیجیتال مناسب هستند.

با وجود امنیت پایین در کیف پول های حضانتی، همچنان برخی از کاربران ترجیح می دهند که از این کیف پول برای ذخیره و نگهداری ارزهای دیجیتال خود استفاده کنند زیرا مسولیت کمتری دارند و کار با آنها نسبت به کیف پول های غیر حضانتی راحت تر می باشد. همچنین در صورت از دست دادن رمز عبور در کیف پول های غیر حضانتی، ممکن است یک فاجعه مالی و جبران ناپذیر برای کاربران ایجاد شود، در حالی که کاربرانی که از کیف پول حضانتی استفاده می کنند پس از فراموشی رمز عبور خود، به راحتی می توانند آن را از طریق صرافی بازیابی کنند. کاربران کیف پول های حضانتی باید تمام اقدامات امنیتی توصیه شده صرافی را برای افزایش امنیت دارایی های خود انجام دهند.

انتخاب کیف پول حضانتی یا غیر حضانتی، بستگی به شرایط و خواسته های کاربران دارد و هر کدام بنا به شرایط خود یکی از این دو کیف پول و یا ترکیبی از این دو را به کار می گیرند.