دیپ شاردینگ (Deep Sharding)

دیپ شاردینگ (Deep Sharding)، روشی برای تقسیم داده ها یا منابع در سطح عمیق تر است، به ویژه در سیستم های توزیع شده و بلاک چین. در این روش داده ها به قسمت های کوچک تری تقسیم می شوند که هر قسمت می تواند به طور مستقل پردازش شود. در مقایسه با اشتراک گذاری سنتی که فقط داده ها را به چند قسمت تقسیم می کند، اشتراک گذاری عمیق داده ها را دقیق تر و عمیق تر تقسیم می کند و به هر قسمت اجازه می دهد مستقل و به صورت موازی عمل کند. در دنیای بلاک چین، از این روش برای توزیع بار پردازشی بین گره ها و شاردها استفاده می شود تا بتوانند حجم زیادی از تراکنش ها را با سرعت و کارایی بیشتر پردازش کنند. به عبارت دیگر، در سیستم‌های بلاک چین مانند بلاک چین اتریوم، اشتراک‌ گذاری عمیق می‌تواند به توزیع داده‌ها و تراکنش‌ها در چندین طرف برای پردازش موازی کمک کند.

تفاوت بین دیپ شاردینگ و شاردینگ سنتی در بلاک چین

در شاردینگ سنتی، داده ها به بخش های بزرگتر تقسیم می شوند که هر قسمت به طور مستقل مدیریت می شود. این تقسیم ساده تر است و تا حدودی محدود به ذخیره سازی و پردازش داده های اصلی است. با این حال، در Deep Sharding، تقسیم عمیق تر و پیچیده تر است. در این روش، داده ها به بخش های کوچکتر و دقیق تری تقسیم می شوند که نه تنها امکان ذخیره سازی، بلکه پردازش مستقل داده ها را نیز فراهم می کند. به عبارت دیگر، اشتراک گذاری عمیق با تقسیم داده ها به روش های پیچیده تر و عمیق تر، مقیاس پذیری و کارایی بلاک چین ها را افزایش می دهد.

دلیل اهمیت شاردینگ در بلاک چین

در شبکه های بلاک چین، تعداد گره ها و حجم تراکنش ها به سرعت در حال افزایش است. اگر هر تراکنش توسط همه گره ها پردازش شود، سیستم به سرعت به نقطه ای می رسد که قادر به انجام حجم بالایی از تراکنش ها نیست. این جایی است که به اشتراک گذاری عمیق وارد می شود. با تقسیم داده ها به قطعات کوچکتر و توزیع آنها در گره های مختلف، سربار هر گره را می توان کاهش داد و به شبکه اجازه می دهد مقیاس پذیرتر و کارآمدتر باشد.

نحوه عملکرد دیپ شاردینگ در بلاک چین

در بلاک چین هایی که از دیپ شاردینگ استفاده می کنند، داده ها به طور پیوسته و خودکار به شاردهای مختلف تقسیم می شوند. هر شارد در این سیستم می تواند مستقل از سایر شاردها عمل کند و معاملات و قراردادهای هوشمند را بدون نیاز به هماهنگی با سایر شاردها پردازش کند. این ویژگی به ویژه در بلاک چین هایی که به دنبال مقیاس پذیری بالا و سرعت پردازش بالا هستند بسیار مفید است. به عنوان مثال، اتریوم 2.0 یکی از پروژه هایی است که از اشتراک گذاری، به ویژه اشتراک گذاری عمیق استفاده خواهد کرد. با اجرای این روش، اتریوم می تواند سرعت پردازش تراکنش ها را به میزان قابل توجهی افزایش داده و هزینه های شبکه را کاهش دهد.

مزایای دیپ شاردینگ در بلاک چین چیست؟

• مقیاس پذیری بالا: اشتراک گذاری عمیق به بلاک چین ها اجازه می دهد تا حجم زیادی از تراکنش ها را بدون به خطر انداختن سرعت و کارایی پردازش کنند.
• کاهش هزینه: با تقسیم داده ها به قطعات کوچکتر و پردازش هر قسمت به طور مستقل، نیاز به منابع کاهش یافته و هزینه ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
• افزایش سرعت تراکنش: با پردازش هر خرده به طور مستقل، سرعت پردازش تراکنش افزایش یافته و تراکنش ها سریعتر از قبل تایید می شوند.
• استقلال پردازش: در دیپ شاردینگ، هر شاردینگ می‌تواند مستقل از شاردهای دیگر عمل کند و خطر اختلال در کل شبکه را کاهش دهد.

کاربردهای دیپ شاردینگ چیست؟

اتریوم 2.0: یکی از معروف ترین پروژه هایی که از اشتراک گذاری عمیق استفاده می کند، اتریوم 2.0 است. این تغییرات؛ تاثیر قابل توجهی بر مقیاس پذیری شبکه اتریوم خواهد داشت.

بلاک چین های خصوصی: در شبکه های بلاک چین خصوصی، اشتراک گذاری عمیق می تواند برای مدیریت داده های حساس و پردازش سریع تر تراکنش ها مفید باشد.

استفاده در صرافی ‌های ارزهای دیجیتال: صرافی ‌های رمزارز می ‌توانند سرعت و کارایی تراکنش ‌ها را افزایش دهند و با استفاده از اشتراک ‌گذاری عمیق، از بار اضافی روی سیستم ‌ها جلوگیری کنند.

سیستم‌ های کلان داده: اشتراک ‌گذاری عمیق را می ‌توان در پردازش داده‌ های بزرگ و پیچیده در دنیای رمزنگاری، به‌ویژه در سیستم ‌های تجزیه و تحلیل داده‌ها و تحلیل بازار ارزهای دیجیتال استفاده کرد.