قانون گذاری NFT ها

توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFTها یک طبقه از دارایی های دیجیتال در حال ظهور هستند که مجموعه‌ای منحصر بفرد از ملاحظات تجاری، نظارتی و سایر ملاحظات قانونی را ارائه می‌کنند. در این مطلب به مرور مفهوم توکن های غیر قابل تعویض، معنای تعویض پذیری و همچنین مسائل مربوط به قانون گذاری NFT ها می پردازیم.

 NFT چیست؟

ظهور NFT در حدود سال 2017 و افزایش محبوبیت آنها در سال 2021 بحث های طولانی را در مورد اهمیت آنها به عنوان محصولات سرمایه گذاری و خطرات مرتبط با آنها ایجاد کرده است. قبل از پرداختن به موضوع قانون گذاری NFT ها باید مروری بر مفهوم این نوع از دارایی های دیجیتال رمزنگاری شده داشته باشیم.

NFT مخفف توکن غیر قابل تعویض یا non-fungible token است. توکن غیر قابل تعویض نوعی توکن دیجیتال و دارایی رمزنگاری مرتبط با بلاک چین است که به عنوان یک گواهی دیجیتالی اصالت نیز عمل می کند. انواع اشیاء دیجیتال را می توان به عنوان NFT خریداری کرده و یا فروخت، از جمله تصاویر، موسیقی، فیلم ها، کتاب ها، سرزمین مجازی و حتی توییت ها.

تفکر پشت NFT ها این است که آنها به همان شکلی که امضای یک نقاشی از یک هنرمند روی بوم قرار دارد، به عنوان یک امضای دیجیتال منحصر به فرد عمل می کنند. برای مثال تابلوی مونالیزا یک اثر هنری اصیل است و نمی توان آن را با نقاشی مشابه دیگری از مونالیزا در یک فروشگاه هدیه عوض کرد چرا که ارزش یکسانی نخواهد داشت.

NFT اثبات اصالت در بلاک چین است (معمولاً بلاک چین اتریوم، که رکورد دیجیتال تراکنش ها است). بلاک چین به عنوان یک لیست یا دفتر کل کار می کند و اطلاعاتی مانند موارد زیر را شامل می شود:

• اثبات مالکیت: چه کسی مالک دارایی دیجیتال است.
• زمانی که خریداری شده است.
• چه زمانی فروخته شده و به چه کسانی فروخته شده است.

این سوابق را نمی توان جعل کرد زیرا گزارش اطلاعات توسط هزاران رایانه و گره در سراسر جهان در یک دفتر کل عمومی نگهداری می شود. این ثبت اطلاعات اصالت و نایابی یا کمیابی را تضمین می کند.

آثار هنری دیجیتال به طور خاص توجه گسترده ای را به خود جلب کرده است. این آثار یک توکن دیجیتالی به آن متصل است که اصل بودن آن را تأیید می کند. در حالی که تصویر دیجیتال را می توان تکرار کرد، توکن NFT را نمی توان تکرار کرد و فقط یک نفر می تواند مالک توکن باشد.

افزایش محبوبیت و علاقه به NFT به واسطه برخی از فروش های برجسته هنر دیجیتال در سال های اخیر مشهود است. اولین توییت جک دورسی، یکی از بنیانگذاران شبکه اجتماعی پرطرفدار توییتر، به قیمت 2.9 میلیون دلار فروخته شد. CryptoPunks، با داشتن مجموعه‌ای از 10,000 شخصیت، در حال تجارت جنون آمیز در این زمینه بوده است، به طوری که مراکز حراجی بزرگ مانند هنری کریستیز و ساتبی آن‌ها را در حراج آنلاین می‌فروشند.

حتی نوازندگان نیز به این روند پیوسته اند و به عنوان یک کالای قابل فروش به آن نگاه می کنند. Weeknd، خواننده و ترانه سرا، اولین مجموعه هنری و موسیقی منتشر نشده خود را به قیمت 2 میلیون دلار فروخت و استیو آئوکی با همکاری آنتونی تودیسکو، NFT کلیپ 36 ثانیه‌ای «Hairy» را به قیمت 888888.88 دلار فروخت. واضح است که NFT از طرق مختلف شروع به نفوذ در فرهنگ پاپ کرده است.

برای درک جذابیت NFT و نحوه عملکرد آنها، درک ایده تعویض پذیری بسیار مهم است.

Fungibility یا تعویض پذیری به چه معناست؟

اگر چیزی قابل تعویض است، به این معنی است که قابل جایگزینی با چیزی هم ارزش خودش است. بنابراین، یک کالای قابل تعویض را می توان با کالای دیگری که یکسان یا دارای ارزش مشابه است جایگزین یا مبادله کرد. به عنوان مثال، یک اسکناس 20 پوندی مانند هر اسکناس 20 پوندی دیگری است و می توان آن را با چنین اسکناس یا مثلاً با چهار اسکناس 5 پوندی یا 20 سکه یک پوندی مبادله کرد. این در مورد ارزهای دیجیتال نیز یکسان است، یک بیت کوین را می توان با دیگری مبادله کرد.

اما یک NFT که یک توکن غیرقابل تعویض است و به این شکل کار نمی کند. هر NFT یک سری منحصر به فرد از اعداد است که در دفتر کل بلاک چین ذخیره می شود و نمی توان آن را جایگزین چیز دیگری کرد. (NFT ها براساس فناوری بلاک چین ساخته شده اند.)

درک اینکه چگونه یک توکن غیر قابل تعویض ایجاد می شود بسیار مهم است. یک هنرمند یک کالای دیجیتالی ایجاد می کند مانند یک تصویر، ویدئو یا هر چیزی که در دنیای آنلاین زندگی می کند.

سپس این هنرمند یک توکن روی یک بلاک چین ایجاد می کند که از قراردادهای هوشمند مانند اتریوم، کاردانو و یا سولانا پشتیبانی می کند. این توکن اطلاعاتی در مورد کالاهای دیجیتالی که فروخته می شوند را در خود نگه می دارد. این اطلاعات شامل نام توکن، نماد توکن و یک هش منحصر به فرد است که صحت NFT را ثابت می کند.

کالاهای دیجیتال در خود توکن ذخیره نمی شوند. توکن فقط ویژگی های مربوط به آنها را ذخیره می کند. NFT به جایی که فایل را می توان پیدا کرد اشاره می کند. پس از ایجاد توکن، هنرمند می‌تواند آن را به شخص دیگری بفروشد و آن شخص مالک جدید آن توکن خواهد بود.

به این ترتیب، اطلاعات نگهداری شده در بلاک چین می ماند، ازجمله اینکه: چه کسی صاحب دارایی اصلی است، به چه کسی فروخته شده و چه زمانی فروخته شده است.

بنابراین، می توان ثابت کرد که مالک NFT در هر زمانی چه کسی است و ردیابی تاریخچه مالکیت قبلی آن نیز مشخص است. از آنجایی که این اطلاعات روی بلاک چین قرار دارد، رمزگذاری شده است و از صحت آن NFT اطمینان حاصل می شود. از این رو، NFT یک توکن است که به عنوان گواهی دیجیتالی اصالت عمل می کند.

NFT را می توان در بازارهای متمرکز و غیرمتمرکز خریداری کرد:

بازار متمرکز: به شما امکان می دهد تا از طریق ارز فیات (مانند کارت اعتباری یا بدهی) برای افتتاح حساب ثبت نام کرده و بودجه خود را تامین کنید.

بازار غیرمتمرکز: در اینجا به یک کیف پول نیاز دارید تا با بلاک چینی که NFT شما در آن ایجاد شده است سازگار باشد. به عنوان مثال کیف پول MetaMask یک کیف پول است که به عنوان افزونه مرورگر ساخته شده است و می توانید از آن برای ورود به بازارهای غیرمتمرکز مانند OpenSea استفاده کنید.

قانون گذاری NFT ها و مسائل پیرامون آنها

همانطور که گفته شد، فقدان قوانین مرتبط با NFT یا قانون گذاری NFT ها که به طور خاص متوجه NFT است به این معنی است که خطرات مربوط به تحریم و پولشویی وجود دارد. این وضعیتی است که حداقل در حال حاضر تعدادی از مسائل حقوقی مهم دیگر را در مورد NFT روشن می کند.

برخی از مهمترین آنها عبارتند از:

• میزبانی داده و ذخیره سازی NFT ها
• حق امتیاز NFT
• حفاظت اطلاعات
• حقوق مالکیت معنوی NFT
• انجام معاملات فروش NFT
• مالیات NFT

میزبانی داده و ذخیره سازی NFT ها

یک NFT و دارایی دیجیتالی که نشان دهنده آن است معمولاً به طور جداگانه ذخیره می شوند. NFT بر روی بلاک چین ذخیره می شود و حاوی اطلاعاتی درباره محل قرارگیری دارایی دیجیتال است. در حالی که NFT از طریق یک پیوند به دارایی فایل دیجیتال متصل است، دارایی دیجیتال ممکن است حذف شود یا سرور میزبان آن از کار بیفتد یا هک شود. این باعث می شود NFT ارزش کمی داشته باشد یا هیچ ارزشی نداشته باشد و قانون هنوز به حقوق مالک NFT در چنین شرایطی نپرداخته است.

حق امتیاز NFT

یکی از ویژگی های NFT این است که می توان حق امتیاز را با هر بار تغییر NFT به سازندگان پرداخت کرد. در حالی که قراردادهای هوشمند نوشته شده برای NFT ها می تواند تضمین کند که خالق یک اثر هنری دیجیتال می تواند هر بار که NFT فروخته می شود حق امتیاز دریافت کند اما اگر فروش همیشه از طریق یک پلتفرم انجام نشود، چنین پرداخت هایی ممکن است خودکار نباشد.

جهت آشنایی با ارزهای دیجیتال برتر NFT مقاله مربوطه را مطالعه نمایید.

تعدادی از کشورها (از جمله ایالات متحده) حقوق مربوط به فروش مجدد را به رسمیت نمی شناسند، به این معنی که خالق این اثر هنری ممکن است ابزار قانونی برای مطالبه حق امتیاز خود نداشته باشد. در حال حاضر، قانون یا مقررات بسیار کمی در مورد قراردادهای هوشمند وجود دارد.

حفاظت اطلاعات

این احتمال وجود دارد که NFT که حاوی اطلاعات شخصی باشد، قوانین حفاظت از داده ها را نقض کند. برخی از این قوانین به افراد اجازه می‌دهد تا داده‌های شخصی خود را پاک یا اصلاح کنند، اما NFT ها به بلاک چین مرتبط هستند، جایی که چنین فعالیتی امکان‌پذیر نیست. در مباحث قانون گذاری NFT ها، مسائل مربوط به امنیت و به اشتراک گذاری داده های مربوط به NFT تاکنون مورد توجه کمی قرار گرفته است.

حقوق مالکیت معنوی NFT

مورد بعدی در قانون گذاری NFT ها مربوط به حقوق مالکیت معنوی این نوع از توکن هاست. خریدار یک NFT ممکن است به اشتباه فکر کند که مالک هنر واقعی مرتبط با NFT است اما تنها کسی که حق کپی، توزیع، تغییر یا نمایش عمومی اثر هنری را دارد، خالق این هنر است.

جهت اطلاع از گرانترین NFT تاریخ، بر روی لینک مربوطه کلیک کنید.

این احتمال وجود دارد که یک خریدار ناراضی NFT در صورتی که احساس کند در هنگام فروش NFT اظهارنظر نادرستی وجود داشته است، ممکن است اقدام قانونی انجام دهد زیرا وی معتقد بوده که حق چاپ را خریداری می کند.

هر خریدار باید بررسی های لازم را انجام دهد و در صورت لزوم، به دنبال مشاوره حقوقی باشد تا مطمئن شود که هر یک از جنبه های فرآیند خرید NFT را به درستی درک می کند. به این دلیل که در حال حاضر مشخص نیست به دلیل فناوری دفتر کل بلاک چین، ضرب کردن یک توکن دیجیتال می‌تواند مالکیت قانونی یک دارایی (فیزیکی یا غیر آن) را اعطا کند یا خیر وضعیت پیچیده تر می شود.

انجام معاملات فروش NFT

اگرچه بازار NFT اخیراً توسعه یافته است و با بازارهای اقلام سنتی تر متفاوت است، فروش باید شامل قراردادهایی باشد که با قوانین مصرف کننده مربوطه یا حمایت از مصرف کننده در محل فروش مطابقت داشته باشد و این مورد یکی دیگر از جنبه های قانون گذاری NFT هاست. در صورت بروز اختلاف در مورد هر جنبه ای از مالکیت یک NFT، به ویژه با توجه به ماهیت چند ملیتی (و نسبتاً جدید) چنین معاملاتی، حتی یک قرارداد فروش که به خوبی تنظیم شده باشد ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند.

مالیات NFT

مالیات یکی از قابل توجه ترین زمینه های قانون است که در موضوع توسعه NFT و قانون گذاری NFT ها عقب مانده است. بریتانیا و سایر کشورها قوانین کمی در این زمینه دارند یا هیچ توصیه‌ای رسمی در رابطه با NFT و مالیات ندارند. در بریتانیا، HM Revenue and Customs (HMRC) دستورالعمل‌های مربوط به دارایی‌های رمزنگاری شده را صادر کرده است اما مشخص نکرده است که NFTها به عنوان یک نهاد جداگانه طبقه‌بندی می‌شوند.

شما می توانید مطلب قوانین کپی رایت در NFT ها را برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه مطالعه کنید.

در حالی که می توان انتظار داشت که سود و زیان مربوط به NFT مشمول مالیات بر عایدی سرمایه باشد و خود NFTها برای سایر اهداف مالیاتی از جمله مالیات بر ارث، به عنوان دارایی در نظر گرفته شوند اما موضع رسمی در این باره هنوز تأیید نشده است.

دستورالعمل FATF / مقررات مالی NFT

در حالی که قانون گذاری NFT ها به طور خاص تنظیم و انجام نمی شوند، ممکن است هنوز تعهدات قانونی توسط دولت ها یا نهادهای بین المللی اعمال شود. این مقررات ممکن است شامل بررسی مواردی از قبیل «شناخت مشتری»، تعهدات مربوط به تأیید آنچه فروخته می‌شود و ثبت سوابق یا سایر الزامات انطباق با AML (قوانین مربوط به پولشویی)، قوانین تحریم‌ها یا مقررات آتی بازارهای سراسر اروپا در دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCAR) باشد.

وضعیت دقیق NFT ها هنوز به طور رسمی تصمیم گیری نشده است و هنوز مشخص نیست که آیا NFT می تواند مطابق با دستورالعمل های گروه ویژه اقدام مالی یا FATF، به عنوان یک دارایی ایمن توصیف شود یا خیر. در حال حاضر خلاء بزرگی از نظر نظارت رسمی و قانونی بر NFTها وجود دارد.

جهت آشنایی با اندازه بازار NFT ها بر روی لینک مربوطه کلیک کنید.

نیاز به توضیح بیشتر در مورد NFT توسط گروه ویژه اقدام مالی (FATF) به رسمیت شناخته شده است. دستورالعمل‌های اخیر آن به تنظیم کننده های مقررات توضیح داده است که چه زمانی و چگونه باید NFT را به عنوان دارایی‌های مجازی شناسایی و تنظیم کنند.

دستورالعمل FATF تصریح می کند که NFT ها براساس استفاده عمومی، دارایی های مجازی محسوب نمی شوند و ارزیابی آنها باید به صورت موردی انجام شود. FATF می گوید زمانی که استفاده از NFT با تعریف دارایی مجازی مطابقت داشته باشد باید به عنوان دارایی های مجازی تنظیم شوند. 

«بعضی از NFTها که ظاهرا به عنوان دارایی مجازی به نظر نمی رسند، اگر در عمل برای پرداخت اهداف سرمایه گذاری استفاده شوند، ممکن است تحت تعریف دارایی مجازی قرار گیرند.»

چالشی که اکنون در زمینه FATF وNFT وجود دارد، این است که باید شناسایی کنند کدام NFT با تعریف عملکردی FATF از دارایی مجازی مطابقت دارد. اگر این تعریف برآورده شود، الزامات انطباق و نظارت باید رعایت شود.

این امر مستلزم اتخاذ رویکرد مبتنی بر ریسک برای جلوگیری از تراکنش‌ های ناخواسته مشتری و اطمینان از اینکه هر گونه رویداد مشکوک به سرعت اعلام می‌شود، است.

انطباق با NFT و اهمیت اتخاذ رویکرد صحیح

ظهور دارایی های مجازی جدید تحت عنوان NFT ها، تقاضا برای آنها و فقدان مقررات جامع فعلی و فقدان قانون گذاری NFT ها به این معنی است که هرکسی که در این بازارهای به سرعت در حال تحول، فعالیت می کند، با مسائل و چالش هایی مواجه است. NFT ها در تقاطع بازارهای مالی و فناوری قرار دارند. آنها خطرات انطباق را به همراه دارند که این نوع خطرات برای بسیاری از کسانی که با آنها درگیر هستند جدید خواهد بود.

مدیریت این خطرات مستلزم ابداع و معرفی رویه هایی در خصوص قانون گذاری است که قادر به شناسایی، ارزیابی و کاهش اثرات آنها باشد. از آنجایی که NFT همچنان در حال افزایش محبوبیت است، یک انتظار دائمی و احتمالاً افزایشی از سوی تنظیم‌کننده‌ها وجود خواهد داشت که کسانی که با آن‌ها درگیر هستند به طور فعال ریسک های خود را مدیریت ‌کنند. چنین نیازی برای توسعه بهترین شیوه‌ها ممکن است به کمک کسانی نیاز داشته باشد که در تمام موارد قانونی مربوط به این حوزه مالی در حال فعالیت هستند.