فضای بلاک در واقع فضایی است که دیتابیس همه شبکه‌های ارزهای دیجیتال را تقویت می‌کند. در فضای بلاک، ماینرها، تولیدکنندگان، استخرهای ماینینگ و کاربران پیشنهاد دهندگان هستند. تأثیرات بازار blockspace آنقدر فراگیر است که تقریباً تمام جنبه‌های اکوسیستم ارزهای دیجیتال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پس از اینکه کاربر یک تراکنش را آغاز کرد، در ممپول هر گره به صورت همتا به همتا منتشر می شود. هر تراکنش دارای کارمزدی که نشان دهنده تمایل به خرید فضای بلوک است که اجازه می دهد تا تراکنش پردازش شده و در یک بلوک گنجانده شود.
هر لحظه بلوک‌های پیشنهادی متعددی در فضای بلاک، بین حالت تایید نشده و تایید شده وجود دارد که برای یافتن اولین خروجی هش که هدف دشواری را برآورده می‌کند، رقابت می‌کنند. هر بلوک احتمال تبدیل شدن به بلوک بعدی را دارد. ماینرها با انجام میلیاردها محاسبات در ثانیه، موج احتمال را از بین می برد. از آنجایی که اندازه یک بلوک محدود است، تعداد محدودی از تراکنش‌ها وجود دارد که می‌توانند در یک زمان معین انجام شوند، در نتیجه به فضای بلوک یک مقدار زمانی می‌دهند. معامله ای که برای مدت طولانی تایید نشده باشد ممکن است در معرض نوسانات بازار باشد یا توسط ربات های آربیتراژ پیشتاز شود. هزینه ای که کاربران برای خرید فضای بلاک می پردازند، نشان دهنده تمایل آنها به پیشنهاد برای blockspace آن است. بازار بلاک اسپیس، ماینرها و کاربران را به هم متصل می کند.
عملکرد فضای بلاک چگونه است؟
Blockspace فضایی در بلاک چین است که می توانید کد را اجرا کرده و داده ها را ذخیره کنید. فضای بلاک با فضای محاسباتی سنتی از این جهت متفاوت است که تا زمان ظهور بلاک چین، نرم افزار همیشه تابع سخت افزار و در نهایت، صاحب آن سخت افزار خواهد بود. اگر برای رایانه های سنتی نرم افزار می نویسید، این صاحبان سخت افزار هستند که کنترل را در دست دارند. اگر فیس‌بوک مقداری کد بنویسد و بگوید هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند بیاید و به یک API خاص دسترسی داشته باشد، مدیریت فیس‌بوک می‌تواند نظر خود را تغییر دهد و بعداً دسترسی را لغو کند. از آنجا که فیس بوک سخت افزاری را که نرم افزار روی آن اجرا می شود کنترل می کند، در نهایت نرم افزار را کنترل می کند.
بلاک چین ها از نظر ساختاری با یکدیگر اختلاف دارند: نرم افزار مسئول سخت افزار است. اگر نرم‌افزاری برای بلاک‌چین می‌نویسید، می‌توانید کدی بنویسید که تعهدات قوی ایجاد کند. می توانید به کاربران و توسعه دهندگان اطمینان دهید که نرم افزار همانطور که طراحی شده است به کار خود ادامه خواهد داد.
به طور خاص، بلاک چین ها از چیزی که مکانیسم اجماع نامیده می شود برای انجام این تعهدات استفاده می کنند. اپراتورهای سخت افزاری مختلفی که شبکه را اجرا می کنند هر چند وقت یکبار گرد هم می آیند و در مورد وضعیت رایانه مجازی بلاک چین رای می دهند. تئوری بازی در اطراف آن وجود دارد که تضمین می کند که در اکثر شرایط که نرم افزار همانطور که طراحی شده است به کار خود ادامه می دهد و یکپارچگی داده ها حفظ می شود.
بررسی عملکرد فضای بلاک در ارز دیجیتال بیت کوین
این سناریو را با نحوه عملکرد بیت کوین مقایسه کنید. بیت کوین وعده می دهد که تنها 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت که کمبود یکی از عواملی است که بیت کوین را قادر می سازد ارزش داشته باشد. می‌توانید اعتماد کنید که بیت‌کوین تنها ۲۱ میلیون بیت‌کوین خواهد داشت زیرا این قانون در بلاک چین بیت‌کوین نوشته شده است که این قانون در معماری آن گنجانده شده است. حتی اگر تعداد زیادی از افرادی که کد بیت‌کوین را اجرا می‌کنند. به اصطلاح ماینرهای بیت‌کوین در تلاشند تا این قوانین را زیر پا بگذارند، انجام این کار برای آنها بسیار دشوار است. در تاریخ بیت‌کوین و اتریوم و دیگر بلاک چین‌های بزرگ، هیچ‌کس نتوانسته است این تضمین‌های تئوری بازی را زیر پا بگذارد.
این چیزی است که Blockspace را متفاوت می کند. توسعه دهندگان و کارآفرینانی که می خواهند در بالای اکوسیستم، بلاک چین بسازند، می دانند قوانین چیست. آن‌طور که توسط شرکت‌های فناوری سنتی تغییر می‌کنند، قوانین آنها تغییر نمی‌کنند. وقتی صحبت از بلاک چین به میان می‌آید، قوانین سیستم در کد قرار می گیرند. بنابراین، blockspace واحدی از محاسبات و ذخیره‌سازی است که بر روی زنجیره‌های بلوکی زندگی می‌کند و در نتیجه از کنترل صاحبان سخت‌افزار خارج است.
طراحی فضای بلاک چگونه است؟
فضای بلاک در بلاک چین ها وجود داشته و بلاک چین ها را می توان به روش های مختلفی طراحی کرد. مهمترین ویژگی یک بلاک چین، ویژگی های امنیتی آن است. تعهداتی که می دهد چقدر قابل اعتماد است؟ آیا می توانید به آنها اعتماد کنید؟ آیا می توانید اعتماد کنید که سیستم نمی تواند خراب شود یا هک شود؟ این مهمترین ویژگی است.
یکی دیگر از ویژگی های مهم عملکرد است. این مربوط به کارمزدی است که هنگام تراکنش در یک بلاک چین می پردازید. اگر بتوانید سیستم هایی بسازید که کارایی بیشتری دارند، می توانید این هزینه ها را کاهش دهید. به عنوان مثال، در بلاک چین مانند Solana، یکی از ویژگی های خوب این است که هزینه ها به دلیل نحوه طراحی آن پایین است. اکنون، برخی افراد استدلال می‌کنند که برای رسیدن به آن عملکرد، در بخش امنیتی معاوضه خواهید داشت اما واضح است که امنیت و عملکرد هر دو اولویت اصلی هستند.
نکته دیگر، محیط پیرامون بلاک چین است. برخی از بلاک چین‌ها خانه جوامعی هستند که بر توسعه نرم‌افزار، ساخت برنامه‌های کاربردی جدید و ایجاد خدمات جدید اینترنتی ارزشمند متمرکز هستند. اتریوم به عنوان نمونه ای از یک جامعه توسعه دهندگان سالم به ذهن می رسد. بلاک چین های دیگر بیشتر بر روی حدس و گمان تمرکز می کنند و از سلامت کمتری برخوردار هستند. بنابراین، بلاک چین ها از یک طرف کامپیوتر هستند، بنابراین ویژگی های امنیتی و عملکرد آنها اهمیت دارد؛ اما آنها همچنین شبکه های اجتماعی هستند و باید جوامع سالمی داشته باشند که بر ساختن متمرکز شده اند.
وقتی صحبت از مبحث فضای بلاک می شود، بسیاری از بحث ها حول مسئله مقیاس پذیری متمرکز می شوند. همه ما دیده‌ایم که وقتی تقاضا زیاد است چه اتفاقی برای اتریوم می‌افتد: ازدحام و هزینه‌های سنگین گس می‌کنیم. به نظر شما جالب‌ترین و امیدوارکننده‌ترین راه‌ها برای مقیاس‌بندی بلاک چین و فضایی که ارائه می‌دهند چیست؟
شما درست می گویید که به اصطلاح مشکل مقیاس پذیری در بلاک چین یک موضوع چالش برانگیز است. برخی از بلاک‌چین‌ها، مانند اتریوم، بر این عقیده هستند که بهترین راه برای رشد blockspace، از طریق آنچه L2 یا «لایه دو» نامیده می‌شود، است. L2 ها سیستم هایی هستند که مانند اتریوم در بالای یک لایه یک قرار می گیرند. اگر به درستی طراحی شده باشند، L2 ها ویژگی های امنیتی لایه پایین را به ارث می برند، بنابراین شما همچنان ضمانت های امنیتی قوی اتریوم را دارید. اما آن ها ظرفیت فضای بلاک اضافی را در بالای آن فراهم می کنند که در آن برنامه ها می توانند با هزینه های گس کمتر اجرا شوند. در حال حاضر چند L2 برجسته وجود دارد: Optimism, Arbitrum, Aztec, zkSync و Starkware همه آنها رویکردهای مختلفی دارند و همه آنها در مراحل مختلف توسعه هستند.
نظر بدهید