اختیار معامله در مقابل معاملات آتی

اختیار معامله (Crypto Options) و معاملات آتی (Crypto Futures) ابزارهای فوق العاده مفیدی برای معامله گران ارزهای دیجیتال هستند و در آینده محبوب تر نیز می شوند. در واقع، مجموع حجم معاملات بیت کوین و اتریوم در سال گذشته به 387 میلیارد دلار رسید. اما اختیار معامله در مقابل معاملات آتی ارزهای دیجیتال چه شباهت ها و تفاوت هایی دارند و چگونه کار می کنند؟ این مطلب به بررسی و پاسخ این سوالات و موارد دیگر می پردازد. همچنین توضیح مفصل و کاملی از اختیار معامله و معاملات آتی‌، نحوه کار آنها و تفاوت‌های بین آنها را ارائه می‌دهد.

توضیح مختصری از اختیار معامله در مقابل معاملات آتی

اختیار معامله و معاملات آتی، محصولات مالی هستند که معامله گران از آنها برای ایجاد سود یا محافظت از سرمایه گذاری خود در برابر نوسانات بازار استفاده می کنند. برای آشنایی بیشتر اختیار معامله در مقابل معاملات آتی و مقایسه این دو به شباهت و تفاوت های هرکدام به صورت مختصر اشاره می کنیم. سپس هرکدام را به تفصیل توضیح می دهیم.

شباهت های اختیار معامله و معاملات آتی ارزهای دیجیتال

در مقایسه اختیار معامله و معاملات آتی باید گفت هر دو جزئی از بازار مشتقه هستند، به این معنی که ارزش خود را از دارایی‌های زیربنایی مانند سهام، کالاها یا ارزهای دیجیتال به دست می‌آورند.

با این حال، نه اختیار معامله و نه قراردادهای آتی به شما مالکیت بر دارایی پایه نمی‌دهند که در واقع یک مزیت محسوب می‌شود زیرا می‌توانید از نوسانات قیمت در بازارهای کریپتو بدون خرید هیچ ارز دیجیتالی سود ببرید.

در حالی که اختیار معامله و قراردادهای آتی شباهت‌های زیادی دارند اما از چندین جهت مهم نیز با هم تفاوت دارند. اختیار معامله در مقابل معاملات آتی چه تفاوتی دارد؟

تفاوت اختیار معامله و معاملات آتی در ارزهای دیجیتال

اختیار معامله به شما امکان (البته نه به صورت یک الزام) خرید یا فروش یک ارز دیجیتال با قیمت از پیش توافق شده قبل از یک تاریخ مشخص را می دهد. در ازای این تضمین، هنگام خرید قرارداد باید حق بیمه پرداخت کنید.

از سوی دیگر، قراردادهای آتی، شما را ملزم به خرید یا فروش یک ارز دیجیتال با قیمت توافقی در زمان پایان قرارداد می کنند. با این حال، در آنها شما نیازی به پرداخت حق بیمه ندارید.

در مقایسه اختیار معامله در مقابل معاملات آتی باید بدانید که اختیار معامله نسبتاً کم خطرتر در نظر گرفته می‌شوند زیرا همانطور که از نام آن پیداست، فقط «اختیار» خرید یا فروش دارید و نه تعهد.

بررسی عمیق تر اختیار معامله و معاملات آتی در ارزهای دیجیتال

هم اختیار معامله و هم قراردادهای آتی راهی مفید برای معامله‌گران فراهم می‌کنند تا نقاط منفی خود را پوشش دهند و در برابر نوسانات بالاتر از میانگین موجود در بازارهای ارزهای دیجیتال محافظت کنند.

اختیار معامله (Crypto Options) و قراردادهای آتی (Crypto Futures) تا حدودی شبیه به هم هستند اما اگر قصد استفاده از هر یک از آنها را دارید، مهم است که دقیقاً بدانید اختیار معامله در مقابل معاملات آتی چه تفاوتی دارند و چه زمانی باید از هر یک استفاده کنید. بیایید با بررسی عمیق اختیار معامله شروع کنیم.

اختیار معامله یا option trades چیست؟

در موضوع اختیار معامله در مقابل معاملات آتی باید ببینیم اختیار معامله یا معاملات آپشن دقیقا چیست؟ اختیار معامله قراردادهای مشتقه ای هستند که به خریدار این حق را می دهند که قبل از تاریخ انقضای توافق شده، دارایی را به قیمت تعیین شده بخرد یا بفروشد. وقتی معامله ای را به صورت اختیار معامله برای خرید یک ارز دیجیتال یا فروش آن انجام می دهید، مالک خود رمزارز نیستید. به این ترتیب، آپشن ها به شما این امکان را می‌دهند که تقریباً در معرض هر ارز دیجیتالی بدون خرید واقعی آن قرار بگیرید.

اختیار معامله ها یک تاریخ انقضا دارند: نقطه‌ای را که قرارداد باید در آن انجام شود و یک قیمت تعیین می‌کند: قیمتی را تعیین می‌کند که قبل از انقضای تاریخ، اختیار خرید یا فروش دارایی را تعیین می‌کند.

معاملات اختیار معامله به دو سبک متمایز ارائه می‌شوند: آمریکایی، که در آن می‌توانید قرارداد را در هر نقطه‌ای قبل از انقضاء آن اعمال کنید، یا اروپایی، که می‌توانید آن را فقط در لحظه انقضا اجرا کنید. اینکه برای هر معامله ای به کدام سبک اختیار معامله نیاز دارید بیشتر به میزان ریسکی که مایل به پذیرش آن هستید و میزان اطمینان شما در مورد جهت بازار بستگی دارد.

بسته به اینکه معتقدید ارزش دارایی افزایش یا کاهش پیدا می کند، به کال (call) یا خرید نیاز دارید.

اختیار معامله به صورت call به شما این امکان را می دهد تا قبل از انقضای قرارداد، دارایی پایه را با قیمت معینی خریداری کنید. این معاملات زمانی سودآور هستند که بازار صعودی باشد اما از شما در برابر نوسانات محافظت نمی کنند.

از طرف دیگر، اختیار معامله قراردادی (put option) به شما اجازه می‌دهد تا زمانی که قرارداد پایان می‌یابد، دارایی را به قیمت توافقی بفروشید. این نوع معامله به شما امکان می دهد یک دارایی را با قیمتی زودتر و بالاتر بفروشید و در هنگام نوسانات بازار، در پول شما صرفه جویی می کند.

جهت آشنایی با معاملات OTC بر روی لینک کلیک کنید.

هر زمان که اختیار معامله ای را خریداری می کنید، باید حق بیمه بپردازید. اگر این حق بیمه را قبل از انقضا استفاده نکنید، از دست خواهید داد. قیمت حق بیمه بسته به مدت زمان باقیمانده از قرارداد، نوسانات دارایی پایه و قیمت فعلی دارایی متفاوت خواهد بود.

اختیار معامله چگونه در عمل کار می کنند؟

در اینجا یک مثال برای نشان دادن نحوه کار اختیار معامله آورده شده است.

بیایید تصور کنیم که یک اختیار معامله call اتریوم را با قیمت 3000 دلار خریداری می‌کنید که در 90 روز منقضی می‌شود، با حق بیمه 300 دلاری. این آپشن به شما امکان می دهد تا در نود روز آینده، اتریوم را با قیمت 3000 دلار خریداری کنید. اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش یابد، می توانید قرارداد را اجرا کنید و سود 1000 دلاری خود را منهای حق بیمه 300 دلاری بگیرید.

اگر قیمت اتریوم به کمتر از 3000 دلار کاهش یابد، پرداخت حق بیمه 300 دلاری خود را از دست خواهید داد اما نیازی به خرید اتریوم کمتر از ارزش واقعی آن ندارید، بنابراین حداکثر ضرر شما حق بیمه ای است که پرداخت کرده اید، یعنی 300 دلار.

در عوض، فرض کنید یک اختیار معامله قراردادی (put) اتریوم 90 روزه خریداری کرده اید، باز هم با قیمت 3000 دلار با حق بیمه 300 دلاری. در این صورت، می‌توانید اتریوم را در نود روز آینده به قیمت 3000 دلار بفروشید.

اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش یابد، از اختیار خود استفاده نمی‌کنید زیرا انجام این کار 1000 دلار ضرر خواهد داشت. در عوض، شما فقط اجازه می دهید این آپشن منقضی شود و حق بیمه 300 دلاری را از دست بدهید.

با این حال، اگر بازارها کاهش یابد و اتریوم به 1500 دلار کاهش یابد، اختیار معامله فروش به شما این امکان را می دهد که اتریوم را به قیمت 3000 دلار بفروشید و به شما کمک می کند تا برخی از ضررها را پوشش دهید.

فروش اختیار معامله

تا اینجا ما فقط در مورد اختیار معامله خرید اشاره کرده ایم. با این حال، می‌توانید این نوع معاملات را حتی بفروشید که به عنوان یک options writer نیز شناخته می‌شود و حق بیمه پرداختی توسط خریداران را دریافت کنید.

باید به یاد داشته باشید که اکثر فروشندگان اختیار معامله، حداقل مقداری از دارایی اساسی را دارند که ارزش اختیارات خود را از آن کسب می کنند که اگر بازارها در جهت اشتباه حرکت کنند، از آن استفاده نمایند.

برای کسب اطلاعاتی در مورد بهترین کشورها برای معاملات قانونی ارزهای دیجیتال، مقاله مربوطه را مطالعه نمایید.

با این حال، زمانی که یک فروشنده اختیار معامله، مالک هیچ یک از دارایی‌های اساسی نباشد، آپشنی را ایجاد می‌کند که به آن یک اختیار معامله " uncovered یا پوشش داده نشده" یا " naked یا پوشش داده شده می‌گویند که تجارت بسیار پرخطری در نظر گرفته می‌شود.

اختیار معامله پوشش داده شده یا naked چیست؟

فروش اختیار معامله غیرمجاز به شما امکان می‌دهد بدون سرمایه‌گذاری، مقدار قابل توجهی سود ببرید اما باز هم، انجام این کار یک سرمایه‌گذاری بسیار پرخطر در نظر گرفته می‌شود. از لحاظ نظری هیچ محدودیتی برای افزایش قیمت یک کریپتو وجود ندارد، به این معنی که ریسک شما از فروش اختیار معامله فروش غیرمحدود نیز به طور بالقوه نامحدود است. به طور معمول، کارگزاران اختیار معامله از شما می‌خواهند قبل از اینکه بتوانید آپشن ها را بفروشید، مقدار معینی وثیقه (که به عنوان حاشیه اختیار معامله شناخته می‌شود) ارسال کنید.

برای توضیح بیشتر، در اینجا یک مثال از naked در مقابل uncovered آورده شده است.

فرض کنید شما یک اختیار معامله (call) 90 روزه برای بیت کوین را به قیمت 30,000 دلار می فروشید  که لازم است بیت کوین را بدون توجه به افزایش قیمت آن با آن قیمت بفروشید.

اگر قیمت بیت کوین در روز به 40,000 دلار برسد، باید بیت کوین را با 33 درصد حق بیمه بخرید و سپس آن را به هر کسی که گزینه شما را به قیمت 30,000 دلار خریداری کرده است بفروشید و در این فرآیند 10,000 دلار از دست بدهید.

در حالی که اگر قبل از فروش اختیار معامله خود، خود را با خرید بیت کوین به قیمت 30,000 دلار (یا کمتر) پوشش می دادید، نیازی به خرید بیت کوین با قیمت بالاتر ندارید. همچنین اگر بیت کوین بیشتری نسبت به آنچه که اختیار معامله شما برای فروش آن نیاز داشت، در اختیار داشتید، می توانستید از افزایش قیمت بیت کوین سود ببرید.

معاملات آتی کریپتو چیست؟

در ادامه توضیح اختیار معامله در مقابل معاملات آتی به تعریف قرادادهای آتی می رسیم. قراردادهای آتی به شما این امکان را می دهد که یک دارایی خاص را در تاریخ بعدی با قیمت از پیش تعیین شده بخرید یا بفروشید. این نوع معاملات برای هموار کردن نوسانات قیمت در بازارهای مواد غذایی و کشاورزی با اجازه دادن به کشاورزان برای خرید محصولات یا بذر از قبل با قیمت توافقی اختراع شدند.

مشابه قراردادهای اختیار معامله که به بررسی آنها پرداختیم، قراردادهای آتی به یک دارایی زیربنایی مانند کالاها، سهام یا ارزهای دیجیتال مرتبط هستند و از آنها ارزش استخراج می کنند. همچنین مانند اختیار معامله، به شما اجازه می‌دهند در معرض یک ارز دیجیتال بدون خرید واقعی آن قرار بگیرید.

با این حال، هر زمان که دو طرف قرارداد آتی منعقد کنند، دارایی پایه باید با انقضای قرارداد خریداری یا فروخته شود. این تعهد است که باعث می شود معاملات آتی به طور ذاتی ریسک بیشتری نسبت به معاملات اختیار معامله داشته باشد.

تفاوت بین خرید و فروش آتی چیست؟

وقتی قرارداد آتی را می فروشید، موظف هستید دارایی را به قیمت توافقی در تاریخ معینی بفروشید. بنابراین هنگامی که بازار کاهش می یابد، هر کسی که معامله آتی یا فیوچرز شما را خریده است، قانوناً موظف است هر زمان که قرارداد منقضی شود، دارایی را از شما بخرد.

هر زمان که یک قرارداد آتی خریداری می کنید، قیمت را از قبل قفل می کنید. این کار به شما امکان می‌دهد در صورت رشد بازار سود کنید، زیرا دارایی زیربنایی را با قیمتی کمتر از ارزش آن می‌خرید و سپس آن را برای سود به فروش می‌رسانید.

همچنین، هنگام خرید قرارداد آتی، لازم نیست کل ارزش قرارداد را به اشتراک بگذارید. در عوض می توانید درصدی از ارزش مورد نیاز برای اجرای قرارداد را نگه دارید که به آن معامله در حاشیه (مارجین) می گویند.

با این حال، اگر ارزش دارایی‌ای که قرارداد آتی شما بر آن استوار است کاهش یابد، صرافی که قرارداد خود را از آن خریداری کرده‌اید، ممکن است چیزی را که مارجین کال نامیده می‌شود صادر کند. اگر مارجین کال دریافت کردید، باید پول بیشتری را به عنوان وثیقه ارسال کنید یا خطر فسخ قرارداد خود را دارید.

همانطور که می بینید، با الزام شما به خرید یا فروش یک دارایی، معاملات آتی ذاتا ریسک بیشتری نسبت به اختیار معامله دارند. اما نکته مثبت این است که برای صدور قرارداد آتی نیازی به پرداخت حق بیمه یا کارمزد از قبل ندارید، بنابراین می توانید بدون پرداخت هیچ پولی به سود خود برسید.

بیایید به یک مثال نگاه کنیم تا ببینیم آینده چگونه کار می کند.

قراردادهای آتی در عمل چگونه کار می کنند؟

بیایید تصور کنیم بیت کوین در 30,000 دلار است و شما می خواهید یک قرارداد آتی بخرید تا از حرکت قیمت مورد انتظار سود ببرید.

اگر فکر می‌کنید قیمت بیت‌کوین افزایش می‌یابد، می‌توانید قرارداد آتی را با قیمت 30,000 دلار بخرید که شما را ملزم به خرید بیت‌کوین با قیمت 30,000 دلار می‌کند.

بنابراین اگر قیمت بیت کوین در زمان پایان قرارداد به 35,000 دلار افزایش یافت، می توانید یک بیت کوین را به قیمت 30,000 دلار بخرید و بلافاصله آن را به قیمت 35000 دلار بفروشید و 5000 دلار سود کنید.

جهت آشنایی با بهترین بازارهای معاملاتی، بر روی لینک کلیک کنید.

حالا بیایید تصور کنیم که شما صاحب یک بیت کوین هستید، اما معتقدید قیمت آن ممکن است کاهش یابد. در این صورت، شما می توانید بیت کوین آتی را با قیمت 30,000 دلار بفروشید، که به خریدار آن ملزم می شود هر زمان که قرارداد منقضی شود، 30,000 دلار برای یک بیت کوین شما به شما بپردازد.

بنابراین اگر قیمت به مثلاً 20,000 دلار کاهش می یافت، خود را از ضرر 10,000 دلاری نجات می دهید. با این حال، اگر قیمت به 40,000 دلار افزایش یابد، باید بیت کوین خود را 10,000 دلار کمتر از ارزش آن بفروشید.