توکن ها نقش کلیدی در موفقیت فناوری بلاک چین ایفا کرده اند، اما بسیاری افراد تفاوت بین توکن، کوین و ارز دیجیتال را نمی دانند. هر یک از این مفاهیم کاربردهای منحصر به فردی دارند که آنها را از هم متمایز می کند. یکی از انواع مهم توکن ها، توکن امنیتی (Security Token) است که تحت مقررات خاصی فعالیت کرده و حقوق مالکیتی را برای سرمایه گذاران فراهم می آورد. این توکن ها با بهره گیری از فناوری بلاک چین، امنیت، شفافیت و قابلیت انتقال بالا را تضمین می کنند. در این مقاله به بررسی جزئیات این نوع توکن ها در حوزه ارزهای دیجیتال می پردازیم.
آشنایی با توکن های امنیتی
توکن های امنیتی (Security Token) نوعی ارز دیجیتال است که ارزش آن به یک دارایی فیزیکی یا مالی واقعی متصل است و تحت مقررات اوراق بهادار فعالیت می کند. این توکن ها باید از استانداردهای قانونی خاصی پیروی کنند و در صورت عدم رعایت، ممکن است با جریمه های سنگین یا توقف پروژه مواجه شوند. توکن های اوراق بهادار، مالکیت دارایی هایی مانند سهام شرکت ها یا حق دریافت سود سهام را ارائه می دهند و عملکردی مشابه اوراق قرضه، مشتقات و سهام سنتی دارند. این توکن ها برای استارت آپ ها کاربردهای گسترده ای دارند، به شرطی که کاملا مطابق با قوانین مربوطه صادر و مدیریت شوند.
توکن های امنیتی چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال دارند؟
توکن های امنیتی یا اوراق بهادار و ارزهای دیجیتال تقریباً یکسان هستند. توسط یک بلاک چین ایجاد و ذخیره می شوند و هر دو توکن هستند اما تفاوت اساسی در هدف، استفاده مورد نظر و استفاده واقعی آنها نهفته است. یک ارز دیجیتال برای استفاده به عنوان ارز، پول یا روش پرداخت طراحی شده، در حالی که یک توکن امنیتی به همان شیوه ای طراحی شده است که از سهام، اوراق قرضه، گواهی یا سایر دارایی های سرمایه گذاری استفاده می شود.
بسیاری از ارزهای دیجیتالی معرفی شده اند که قرار نبود به عنوان ابزار سرمایه گذاری مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاران و معامله‌گران متوجه شدند که وقتی بیت کوین در صرافی‌های ارز دیجیتال فهرست می‌شود، می توانند بازده قابل توجهی از بیت کوین به دست آورند. در نتیجه، سرمایه گذاران بیت کوین را به عنوان یک توکن امنیتی در نظر می گیرند، حتی اگر به عنوان یک توکن طراحی نشده باشد.
توکن بومی اتریوم، اتر، برای استفاده در پرداخت هزینه تراکنش ها در شبکه اتریوم توسعه یافته است. از این نظر، اتر یک ارز دیجیتال است. با این حال، از آنجایی که در بورس معامله می شود و برای ارزش فزاینده آن نگهداری می شود، سرمایه گذاران آن را به عنوان یک توکن امنیتی در نظر می گیرند. با این حال، از آنجایی که BTC و ETH برای استفاده به عنوان توکن های امنیتی طراحی نشده اند و انتظاری برای سود از سوی توسعه دهندگان وجود ندارد، در حال حاضر معیارهایی را ندارند که توسط SEC به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته شوند.
عرضه توکن امنیتی یا اوراق بهادار
عرضه توکن اوراق بهادار (STO) مشابه عرضه اولیه سهام (IPO) در بازارهای سنتی است، اما با بهره گیری از فناوری بلاک چین انجام می شود. در این فرآیند، شرکت ها توکن هایی صادر می کنند که نماینده مالکیت سهام یا سایر حقوق مالی هستند. برخلاف عرضه اولیه کوین (ICO) که معمولا فاقد چارچوب نظارتی است، STOها کاملا تحت مقررات اوراق بهادار قرار گرفته و یک روش قانونی برای جذب سرمایه محسوب می شوند. پس از عرضه، قراردادهای هوشمند به صورت خودکار وظایفی مانند توزیع سود و مدیریت حقوق رای سرمایه گذاران را انجام می دهند.
فرآیند اجرای STO شامل مراحل کلیدی متعددی است. ابتدا شرکت باید از انطباق توکن ها با قوانین اوراق بهادار در حوزه های قضایی مورد نظر اطمینان حاصل کند که این امر مستلزم مشاوره با متخصصان حقوقی است. سپس دارایی های مورد نظر توکنیزه شده و مالکیت آنها روی بلاک چین ثبت می شود. در مرحله بعد، قراردادهای هوشمند برای مدیریت صدور و توزیع توکن ها توسعه می یابند. پیش از عرضه، شرکت موظف است هویت سرمایه گذاران را از طریق فرآیندهای KYC و AML تایید نماید. در نهایت، توکن ها در قالب عرضه خصوصی یا عمومی به فروش رسیده و پس از آن، مدیریت دارایی ها به صورت خودکار توسط قرارداد های هوشمند انجام می شود.
عملکرد توکن های امنیتی
مکانیسم عملکرد توکن امنیتی به این صورت است که شرکت های صادرکننده ابتدا توکن هایی را ایجاد می کنند که نمایانگر حقوق مالکیت یا سهام در شرکت هستند. سپس با ایجاد یک لیست سفید از کیف پول های تایید شده، فقط به سرمایه گذاران واجد شرایط اجازه مشارکت می دهند. برای قرارگیری در این لیست، سرمایه گذاران باید الزامات نظارتی مانند احراز هویت (KYC) و مقررات ضد پولشویی (AML) را رعایت کنند.
اگر چه این توکن ها نمی توانند تمام قوانین جهانی را در پروتکل خود جای دهند، اما با محدود کردن معاملات به افراد تایید شده، از مقررات پیروی می‌کنند. پس از تایید، دارندگان می توانند توکن ها را در پلتفرم های تخصصی مانند صرافی های اپن فایننس و بلاک ترید معامله کنند. این سیستم با ترکیب فناوری بلاک چین و چارچوب های نظارتی، محیطی امن و شفاف برای سرمایه گذاری فراهم می کند.
مزایای توکن های امنیتی چیست؟
• استفاده آسان: تنها با اتصال توکن به سیستم می توان اطلاعات ذخیره شده در آن را به سیستم مورد نظر منتقل کرد.
• افزایش امنیت ورود کاربران: همانطور که توضیح داده شد، توکن با هر اتصال یک رمز عبور منحصر به فرد برای شناسایی یکبار مصرف ایجاد می کند که امنیت احراز هویت را افزایش می دهد و از حملات و نشت های احتمالی محافظت می کند و از لو رفتن اطلاعات جلوگیری می کند.
• امکان استفاده از احراز هویت چند عاملی: در صورت داشتن یک توکن، امکان استفاده از ترکیب چند روش برای احراز هویت وجود دارد، به عنوان مثال می توانید از ترکیبی از حساب کاربری و توکن تعریف شده برای کاربر به کاربر استفاده کنید. توکن به سیستم شناسایی شود تا کاربر رمز عبور را وارد کرده و توکن را متصل کرده و با ارائه کد پین به سیستم مورد نظر دسترسی داشته باشد.
• سهولت تنظیم: شرکت هایی هستند که این توکن های امنیتی را می سازند و می توانند آن ها را برای افراد خاصی تنظیم کنند، بنابراین فقط با اتصال توکن به سیستم های الکترونیکی، آن اطلاعات به سیستم منتقل می شود.
• قابلیت حمل: اگر کاربر اجازه دسترسی از راه دور به سیستم و شبکه مورد نظر را داشته باشد، می تواند توکن خود را با خود حمل کند.
• امکان ذخیره اطلاعات بیومتریک: این مزیت در برخی از توکن ها وجود دارد، به عنوان مثال برخی از توکن ها دارای حافظه ای هستند که می توانند اثر انگشت یا امضای یک فرد را ذخیره کنند و در نتیجه دسترسی به سازمان یا سایر پلتفرم ها را تسهیل می کنند. یکی از این توکن‌ها، کارت‌های هوشمند هستند که توسط افرادی که وارد سازمان می‌شوند برای احراز هویت و ثبت لحظه ورود خود استفاده می‌کنند و این نوع کارت‌های هوشمند عمدتاً برای تردد افراد در سازمان استفاده می‌شوند.
معایب توکن های امنیتی چیست؟
اگرچه حذف واسطه ها از مزایای کلیدی توکن اوراق بهادار محسوب می شود، اما این امر چالش های جدیدی ایجاد کرده است. در غیاب موسسات مالی سنتی، مسئولیت کامل معاملات مستقیما به عهده خریداران و فروشندگان قرار می گیرد. واسطه ها در سیستم های مرسوم نقش های حیاتی مانند ارائه تضمین ها، بازاریابی موثر، مدیریت انتظارات سرمایه گذاران، تامین امنیت تراکنش ها و نظارت بر رعایت مقررات را بر عهده داشتند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که توکن های اوراق بهادار هنوز به طور کامل نتوانسته اند این مسئولیت های پیچیده را پوشش دهند. این نگرانی وجود دارد که آیا فناوری بلاک چین به تنهایی می تواند تمامی کارکردهای موسسات مالی سنتی را جایگزین کند یا خیر، پرسشی که تنها با گذشت زمان و بلوغ بیشتر این فناوری پاسخ داده خواهد شد.
کلام آخر
با توجه به توضیحات ارائه شده می توان به این نکته اشاره کرد که برای یک سازمان امن نیاز به شناسایی افراد درون سازمانی هنگام ورود به سیستم ها می باشد و این شناسایی از طریق روش های مختلفی قابل انجام است که یکی از رایج ترین آنها استفاده از توکن های امنیتی در سخت افزار و نرم افزار است، زیرا این توکن ها و نرم افزارهای سازمانی می توانند به راحتی با کاربران ارتباط برقرار کرده و مستقر شوند و از حملات احتمالی فیشینگ و سرقت اطلاعات هویتی جلوگیری شود.
نظر بدهید