مین نت (Mainnet)

بسیاری از پروژه های بلاک چین ارزهای دیجیتال دارای یک شبکه اصلی هستند که به آن مین نت (mainnet) می گویند. این شبکه های اصلی، بلاک چین هایی هستند که به هر پروژه اختصاص داده شده اند. قبل از راه اندازی شبکه اصلی، یک نسخه آزمایشی طراحی شده است که در آن برنامه نویسان و توسعه دهندگان می توانند عملکرد شبکه را بررسی کنند. البته راه دیگری نیز برای بروزرسانی پروژه وجود دارد: ایجاد نسخه جدیدی از بلاک چین به نام فورک که می توانید تغییراتی ایجاد نموده یا اشکالات را برطرف کنید. ایجاد فورک زمانی مفید است که بخواهید یک بلاک چین جدید با ویژگی های برتر نسبت به بلاک چین اصلی، طراحی و راه اندازی کنید.

مقدمه ای بر مین نت

در واقع، مین نت شبکه اصلی هر پروژه بلاک چین است که کاملاً متفاوت از تست نت بوده و در دسترس کاربران قرار گرفته است. mainnet ها شبکه های بلاک چین کاملا مستقل با پروتکل خاص خود هستند. mainnet از توکن و کوین های ارزشمند در شبکه، برای دستیابی به اهداف و توسعه خود استفاده می کند. اولین قدم در راه اندازی مین نت، ارائه اولیه کوین (ICO) است. این پیشنهاد اولیه به پروژه اجازه می دهد تا سرمایه مورد نیاز خود را برای رشد و ادامه مسیر خود به دست آورد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Mainnets، بیایید به برخی از معروف ترین نمونه ها نگاهی بیندازیم.

برخی از محبوب‌ ترین شبکه ‌های اصلی عبارتند از اتریوم، بیت‌کوین، ترون، تزوس و غیره. همه آن‌ها بلاک چین مخصوص به خود را دارند، از این رو «مین‌نت» نامیده می‌شوند؛ بنابراین می توانیم نتیجه بگیریم که ارزهای دیجیتال بدون بلاک چین، شبکه اصلی ندارند. هنگامی که شبکه اصلی برای همه قابل دسترسی است، آنها می توانند معاملات اصلی خود را در آنجا انجام دهند و آنها را در دفتر کل توزیع شده ثبت کنند.

Tron یک نمونه شناخته شده از شبکه اصلی است. در روزهای اولیه خود، روی شبکه اصلی اتریوم اجرا می شد اما پس از چند سال، در سال 2018، سرانجام شبکه اصلی خود را راه اندازی و توکن های Tron را به بلاک چین اختصاصی منتقل کرد.

کاربرد مین نت چیست؟

شبکه اصلی پروژه های بلاک چین کاربردهای مختلفی دارد که در نهایت باعث رشد و توسعه شبکه می شود. برخی از این کاربردها عبارتند از:

• دسترسی کامل: هنگامی که شبکه اصلی پروژه آماده است، مستقیماً در دسترس همه کاربران قرار می گیرد. بنابراین، همه کاربران می توانند در آن مشارکت و سرمایه گذاری کنند. این مشارکت و سرمایه گذاری به شبکه اجازه می دهد تا روزانه پیشرفت کند و توسعه دهندگان آن، سرمایه لازم برای توسعه پروژه را به دست آورند.
• کسب درآمد: همانطور که احتمالا می دانید، تمام پروژه های بلاک چین برای ایجاد درآمد برای توسعه دهندگان راه اندازی می شوند؛ بنابراین، هنگامی که شبکه اصلی راه اندازی می شود، کاربران تراکنش هایی را روی آن انجام می دهند و هزینه ها راهی برای توسعه دهندگان جهت درآمدزایی می شود.
• پشتیبانی از توکن های دیگر: برخی از پروژه ها بلاک چین خود را راه اندازی نمی کنند و ترجیح می دهند از بلاک چین های دیگر استفاده کنند. به عنوان مثال، بسیاری از پروژه ها توکن های خود را در شبکه اصلی اتریوم یا بیت کوین قرار می دهند. با راه اندازی شبکه اصلی، یک پلتفرم مناسب برای پشتیبانی از توکن های پروژه های دیگر ایجاد می کنید.
• قابلیت استفاده از پروژه: هنگامی که شبکه اصلی راه اندازی می شود، به این معنی است که پروژه قابل استفاده است و کاربران می توانند روی آن تراکنش کنند. این به شدت در تضاد با شبکه آزمایشی است که فقط برای توسعه دهندگان پروژه در دسترس است و صرفاً برای شناسایی اشکالات در شبکه اصلی استفاده می شود.
• پشتیبانی از برنامه های غیرمتمرکز: یکی دیگر از کاربردهای مهم شبکه های اصلی؛ ایجاد بستری برای راه اندازی برنامه های غیرمتمرکز (dApps)، قراردادهای هوشمند و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) است.

تست نت چیست و چه کاربردی دارد؟

قبل از بررسی تفاوت بین mainnet و تست نت، بهتر است با یک تست نت و نحوه استفاده از آن آشنا شوید. در واقع، یک شبکه آزمایشی، همانطور که از نامش پیداست، یک محیط کاملاً آزمایشی است که برای برنامه نویسان و توسعه دهندگان شبکه اصلی در نظر گرفته شده است. قبل از راه اندازی هر شبکه اصلی، شبکه آزمایشی آن طراحی شده و در اختیار توسعه دهندگان قرار می گیرد. برخلاف شبکه اصلی، یک شبکه آزمایشی برای همه کاربران قابل دسترسی نیست. در واقع، یک تست نت یک نسخه آزمایشی از شبکه اصلی است که صرفا برای شناسایی اشکالات و مشکلات شبکه طراحی شده است.

پس از آماده شدن تست نت، تمام فعالیت های شبکه توسط برنامه نویسان و توسعه دهندگان بررسی می شود تا هر گونه مشکل حل شود. توکن ها نیز در تست نت موجود هستند و حتی می توان روی آن تراکنش انجام داد اما تمام این فعالیت ها آزمایشی هستند و ارزشی ندارند. باید بدانید که پس از بررسی باگ ها و مشکلات شبکه و راه اندازی شبکه اصلی، شبکه آزمایشی باقی می ماند. این به این دلیل است که تمام شبکه های اصلی باید به روز شوند و ویژگی های جدید در طول زمان اضافه شوند؛ بنابراین، شبکه‌های آزمایشی در جای خود باقی می ‌مانند تا ویژگی ‌های پروژه جدید را بتوان در نقطه‌ای آزمایش کرد.

تفاوت بین تست نت با مین نت

تفاوت های مین نت و تست نت به شرح زیر است:

• هدف: مین نت یک بلاک چین کاربردی برای کاربران است، در حالی که تست نت فقط یک محیط آزمایشی دارد.
• تراکنش ها: تمام تراکنش ها در تست نت ساختگی هستند، در حالی که تراکنش های موجود در mainnet کاملا واقعی هستند و در دفتر کل توزیع شده ثبت می شوند.
• ارزها: ارزهای اصلی دارای ارزش واقعی هستند، در حالی که ارزهای تست نت ارزشی ندارند و فقط تجربی هستند.
• هزینه های تراکنش: هزینه های تراکنش در مین نت با توکن های بومی شبکه پرداخت می شود، در حالی که تراکنش ها در تست نت رایگان هستند.
• تعداد تراکنش ها: شبکه اصلی تعداد تراکنش های زیادی دارد و بنابراین شبکه باید سرعت ترافیک بالایی داشته باشد. با این حال، تعداد تراکنش ها در تست نت محدود و کم است.
• استخراج: در شبکه اصلی، امکان استخراج برای سکه های واقعی وجود دارد. با این حال، شبکه های آزمایشی هیچ سود اقتصادی ارائه نمی دهند.

مراحل توسعه شبکه اصلی

همانطور که در بالا ذکر شد، راه اندازی شبکه اصلی مراحل خاص خود را دارد. بنابراین باید قبل از راه اندازی کامل به عنوان یک شبکه آزمایشی آزمایش شود. اگر پروژه در قالب تست نت موفق باشد، به مرحله بعدی می رود؛ در غیر این صورت باید مشکلات شبکه حل شود و سپس به مرحله بعد رفت.

توسعه دهندگان پروژه اکنون باید سرمایه گذاران اولیه را برای شبکه اصلی خود پیدا کنند. برای این کار می توانند از دو روش ICO (Iitial Coin Offering) و IEO (Initial Exchange Offering) استفاده کنند. از طریق این روش ها، سرمایه گذاران توکن های بومی شبکه را خریداری می کنند و سرمایه اولیه مورد نیاز برای توسعه و رشد شبکه اصلی مورد نظر را به دست می آورند. البته، به دلیل تقلب ICO در سال 2017، بسیاری از سرمایه گذاران از خرید ارزهای دیجیتال جدید یا تازه ایجاد شده منصرف شدند؛ بنابراین، ICO ها در پلتفرم های مبادله ای، گزینه بهتری برای جذب سرمایه گذاران شبکه اصلی هستند.