تفاوت توکن با کوین

کوین و توکن 2 اصطلاح در رمزارزهاست که در ارتباط با بعضی از مسائل شباهت و در بعضی از مسائل هم تفاوت هایی دارند، بزرگ ترین تفاوت توکن با کوین نبود بستر بلاک چین اختصاصی است. امروزه برای کسب ثروت راه های راحت تری نسبت به کارکردن در چند شیفت وجود دارد، یکی از مشاغلی که می تواند درآمد خیلی بالایی برای شما به ارمغان بیاورد، بازارهای مالی همچون بورس، فارکس و ... است، یکی از بازارهای مالی که طی این چند سال اخیر مورد توجه خیلی از افراد دنیا قرار گرفته است، بازار مالی ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی (cryptocurrency) است؛ که در ادامه مقاله، به بررسی تفاوت توکن با کوین می پردازیم.

کوین (Coin) در بازار ارزهای دیجیتال چیست؟

پیش از بررسی تفاوت توکن با کوین، لازم است که یک معرفی کلی از این دو مفهوم مهم در بازار ارزهای دیجیتال ارائه دهیم. کوین یا دیجیتال کوین (Digital Coin) نوعی دارایی دیجیتال است که دارای شبکه بلاک چین خودش می باشد. در واقع می توان گفت کوین ها، ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین مخصوص به خود را دارند و بر روی آن فعالیت می کنند. ارز دیجیتال بیت کوین، اتریوم، دوج کوین و... معروف ترین کوین های بازار ارزهای دیجیتال هستند که هر کدام از این کوین ها هدف خاصی را بر روی بلاک چین خود دنبال می کنند. برای مثال بیت کوین به دنبال رفع نیاز به واسطه ها در تراکنش های مالی بوده است.

کوین یا ارز دیجیتال نوعی پول دیجیتالی می باشند که از طریق الگوریتم های رمزنگاری شده، واحد پول و نقل و انتقالات آنها کنترل می شوند. امروزه در دنیای ارزهای دیجیتال کوین های زیادی با ویژگی ها و کاربردهای خاص به وجود آمده اند. به طور کل می توان گفت داشتن بلاک چین اختصاصی یکی از مهم ترین معیارها در شناسایی کوین ها می باشد. در بازار ارزهای دیجیتال، کوین ها برای داشتن کاربردهای متعدد، از یک الگوریتم شبکه ای به نام بلاک چین پیروی کنند. در صورتی که یک کوین بلاک چین مخصوص به خود را نداشته باشد، در دسته کوین ها قرار نمی گیرد بلکه به آن توکن دیجیتالی گفته می شود. کوین ها با استفاده از الگوریتم های رمزنگاری شده ایجاد شده اند و همچنین وجود خارجی ندارند.

ویژگی های کوین ها

دارای بلاک چین اختصاصی

همان طور که گفته شد داشتن بلاک چین اختصاصی یکی از اصلی ترین ویژگی های کوین ها می باشد که باعث منحصر به فرد شدن آنها می شود. در واقع می توان از آن به عنوان یکی از بزرگترین تفاوت کوین با توکن یاد کرد که باعث ایجاد تمایز میان این دو مفهوم می شود. همچنین در بلاک چین، همه تراکنش های کوین ها ثبت می شود و افراد می توانند در بلاک چین ها سابقه تراکنش های کوین را مشاهده کنند.

قابل استخراج

قابلیت استخراج یکی دیگر از ویژگی های کوین ها می باشد که این ویژگی باعث افزایش استقبال کاربران فعال و معامله گران بازار ارزهای دیجیتال می شود. افراد می توانند با تهیه دستگاه های ماینر، کوین های مدنظر خود را استخراج کنند و از این طریق سود کسب کنند.

تقسیم پذیر

تقسیم پذیری یکی دیگر از ویژگی های کوین ها می باشد که باعث منحصر به فرد شدن آنها می شود. در واقع یکی از ویژگی های ارزهای دیجیتال، تقسیم پذیری می باشد و از آن جایی که کوین ها نیز دارای این ویژگی هستند، می توان از آن به عنوان یک نقطه مثبت برای کوین ها یاد کرد.

تاریخچه کوین (Coin) 

در سال ۱۹۸۳، دیوید شام یک نوع پول دیجیتال مبتنی‌ بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش (Electronic Cash) نام داشت. دیوید شام بعدتر و در سال ۱۹۹۵ یک پول دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش (Digi Cash) ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانک، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند. در سال ۱۹۹۶ و در دانشگاه MIT مطالبی منتشر شد که در آن یک نظام رمزارز، به تفصیل شرح داده شده بود.

اولین رمز ارز یا کوین (coin) در سال 2009 به وجود آمد، پادشاه ارزهای دیجیتال یعنی بیت کوین، به صورت غیرمتمرکز فعالیت می کند، سازنده رمزارز بیت کوین یعنی ساتوشی ناکاموتو این کوین (Coin) را بر بستر بلاک چین ساخته است که این بستر امنیت بسیار زیادی را به کاربران خود هدیه می دهد.

انواع کوین ها در بازار مالی ارزهای دیجیتال

به طور کلی کوین ها به 2 دسته تقسیم می شوند:

ارزهای دیجیتال متمرکز

رمزارزهای دیجیتال متمرکز در واقع مثل پول‌های رایج در دنیای دیجیتال عمل می کنند. در حقیقت به مانند بانک مرکزی که کنترل مقدار چاپ پول و مقدار عرضه و تقاضا را در بازار کنترل می‌کند، توسعه‌دهندگان و سازندگان COIN متمرکز نیز روی آن کوین نظارت، دسترسی کامل بر مقدار چاپ، نحوه عرضه و تقاضای آن در بازار را دارند و کاملا کنترل شده عمل می‌کنند.

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در واقع رمز ارزهایی هستند که توسعه دهندگان، در کنترل آن هیچ‌گونه نقشی ندارند. به‌ عبارت دیگر داده ‌های داخلی شبکه به‌ جای این‌ که روی یک سرور مرکزی ذخیره شوند، بر روی هزاران سرور و به‌صورت کاملا شبکه‌ ای ذخیره سازی می‌ شوند. به‌ این ترتیب احتمال هک یا دزدی پایین آمده و همچنین میزان اعتماد و شفافیت بر عدم دستکاری آن افزایش می‌یابد. 

توکن چیست؟

پس از معرفی کوین، نوبت به معرفی توکن ها می رسد تا به این ترتیب بتوان تفاوت توکن با کوین را بهتر درک کرد. توکن ها نوعی دارایی دیجیتال می باشند که دارای قابلیت ذخیره ارزش در خود و انتقال به دیگران را دارند. توکن‌ها پیش از مطرح شدن در ارزهای دیجیتال، به عنوان یک نوع مجوز رمزنگاری شده در سیستم‌های کامپیوتری مطرح شده بودند. شرکت‌های مختلف توکن ها را بر بستر تکنولوژی بلاک چین ایجاد می کنند. توکن ها دارای کاربردهای مخصوص به خود هستند و ارزش توکن ها بستگی به این دارد که کاربرد توکن تا چه اندازه مهم است و میزان موفقیت توکن در رسیدن به آن چه اندازه بوده است.

در بازار ارزهای دیجیتال، به آن دسته از رمز ارزها که بلاک چین مخصوص به خود را ندارند و برای ثبت تراکنش‌های خود، از بلاک چین‌های به اصطلاح پلتفرمی استفاده می‌کنند، توکن گفته می شود. البته در نگاه کلان، ممکن است به هر نوع دارایی در بازار ارزهای دیجیتال، توکن گفته می شود. بلاک چین‌های پلتفرمی از جمله بایننس، اتریوم و کاردانو از طریق قرارداد‌های هوشمند امکان ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز را دارند. افراد توکن‌های مورد نیاز خود را با استفاده از این امکانات و بدون نیاز به طراحی شبکه بلاک چین، ایجاد و استفاده می‌کنند. 

ویژگی های عمومی توکن ها

توکن‌های مختلف، با توجه به کاربردهایی که دارند، ویژگی‌های مختلفی را از خود بروز می دهند. اما تمامی توکن‌ها به طور کلی، در بسترهای مختلف بلاک چینی، دارای چند ویژگی‌های عمومی می باشند که عبارتند از: قابل برنامه ‌نویسی، بدون نیاز به مجوز استفاده، عدم نیاز به اعتماد به دیگران و همچنین شفافیت تراکنش‌ ها.

قابل برنامه‌ نویسی بودن توکن ها، به معنای این است که آنها قابل اجرا بر روی پروتکل‌های نرم ‌افزاری هستند. این پروتکل‌ها، شامل قراردادهای هوشمند می باشند که عملکرد، ویژگی‌ها و نحوه تعامل توکن را مشخص می‌کنند. با توجه به ویژگی بدون نیاز به مجوز توکن ها، آنها به دریافت مجوز از هیچ نهاد و هیچ شخصی برای استفاده از توکن در بستر تعریف شده، نیازی ندارند. قرارداد هوشمند مدیریت توکن‌ها را بر عهده دارند و استفاده از تمام امکانات شبکه تا زمانی که خلاف قوانین قرارداد عمل نشود، با استفاده از توکن آزاد است.

مشخصه اصلی سیستم‌های غیرمتمرکز، ویژگی عدم نیاز به اعتماد به دیگران می باشد. در این سیستم‌ها مسئولیت تایید و رد تراکنش‌ها بر عهده هیچ نهاد یا شخصی نمی باشد و تراکنش‌ها با اجماع ماینرها یا اعتبارسنج‌های شبکه و به صورت غیرمتمرکز انجام می‌شود. ماینرها تایید و ثبت تراکنش‌ها را با استفاده از دستگاه‌های ماینینگ خود انجام می دهند. با فعالیت ماینرها استخراج ارزهای دیجیتال جدید صورت می‌گیرد. فعالیت اعتبارسنج‌ها نیز مشابه فعالیت ماینرها است اما برای استخراج، از قفل کردن دارایی‌های خود، به جای استفاده از دستگاه‌‌های ماینینگ استفاده می‌کنند.

توکن‌ها نیز این ویژگی را به واسطه استفاده از بستر شبکه‌های بلاک چینی غیرمتمرکز در خود دارند. ویژگی شفافیت توکن ها نیز اشاره به این دارد که کلیه فعالیت‌های درون شبکه و همچنین قوانین قرارداد هوشمند مربوط به توکن، توسط اعضای شبکه قابل مشاهده و تایید است. 

انواع توکن ها در بازار ارزهای دیجیتال

توکن بهادار (Security Token)

توکن بهادار (Security Token) مانند سهام است؛ چرا که ارزش آن از دارایی‌های غیر از خودش حاصل می‌شود و زیر نظر سازمان‌های دولتی فعالیت می‌کنند و از قوانین تعیین‌ شده پیروی می‌کنند، بنابراین اگر زمانی شرکت نتواند به وعده های خود عمل کند و در اجرای پروژه های خود شکست بخورد مراجع قانونی می توانند آن را پیگیری کنند. لازم به ذکر است که این دسته از توکن‌ها از نظر سرمایه‌ گذاری حاشیه امن فراوانی را برای کاربران خود فراهم می کنند.

توکن کاربردی (Utility Token)

توکن کاربردی (Utility Token) برخلاف توکن بهادار به خرید سهام و مشارکت در سود و زیان شرکت شباهتی ندارند. مالک توکن ‌های کاربردی به نسبت میزان توکن ‌های خریداری شده که در اختیار خود دارند می توانند در آینده از خدمات و محصولات شرکت بهره‌ مند شوند. علاوه‌ بر این، تفاوت دیگر این دسته از توکن‌ها با توکن‌های بهادار (Security Token) در پیروی از قوانین است که به طراحی آن‌ها بستگی دارد. در واقع، توکن‌های کاربردی می‌ توانند از اجرای قوانین تدوین ‌شده برای توکن‌های بهادار معاف باشند.

برای مثال، توکن کاربردی را می ‌توان مانند پیش ‌فروش محصولاتی مثل بازی ویدئویی، کتاب، گوشی هوشمند یا لپ تاپ و سیستم های کامپیوتری در نظر گرفت که به استارتاپ ها و شرکت های حوزه بلاک چین امکان می‌ دهد محصول یا خدمات را پیش ‌فروش و از این طریق سرمایه جذب کند. این روش باعث می ‌شود علاوه ‌بر جذب سرمایه، مشتریان آینده محصولات استارتاپ و شرکت مشخص شوند.

توکن پرداخت (Payment Token)

توکن پرداخت (Payment Token) کارکردی به ‌جز پرداخت برای محصولات یا خدمات ندارد و کاربران با خرید آن می‌توانند در فضای اینترنت، محصول یا خدمات بخرند. ارزش این دسته از توکن‌ها نوسانی ندارد و غالبا ارزش یکسانی همچون استیبل کوین ها (Stablecoins) خواهند داشت.

توکن سهامی (Equity Tokens)

توکن سهامی (Equity Tokens) به مجموعه توکن ‌هایی گفته می ‌شود که نشان ‌دهنده سهام در شرکت ارائه ‌کننده همان توکن است. این دسته مشابه توکن بهادار است، با این تفاوت که فقط در شرکت ارائه‌ دهنده اعتبار دارد و تابع قوانین خاصی نیست. بنابراین، تعداد کمی از شرکت‌ها برای توزیع توکن سهامی به ‌منظور جذب سرمایه تلاش کردند.

کاربردهای توکن

تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین در جدول زیر:

 نتیجه گیری: یکی از اصطلاحات رایج در بازار مالی ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی که بسیار پرکاربرد است، توکن ها و کوین ها هستند، تفاوت توکن با کوین در بلاک چین است که کوین برخلاف توکن بر بستر یک بلاک چین اختصاصی است.