تیپرینگ یا Tapering به فرآیند کاهش خرید دارایی توسط بانک مرکزی در زمانی که شرایط اقتصادی بهبود یافته و به چنین محرکی نیاز نیست، اشاره دارد. به عبارت دیگر بانک های مرکزی، مانند U.S.Federal Reserve (Fed)، ابزارهای زیادی برای مدیریت سلامت اقتصاد دارند. خرید اوراق بهادار با پشتوانه دارایی برای تحریک بهبود اقتصادی یکی از آنهاست. وقتی بانک‌های مرکزی اوراق بهادار را از بانک‌های عضو خود خریداری می‌کنند، این کار پول را به اقتصاد بازمی‌گرداند. به چنین خرید دارایی، همراه با حفظ نرخ بهره پایین، «تسهیل کمی» (QE) گفته می شود. بانک‌های مرکزی نمی‌توانند تا بی نهایت اوراق بهادار بخرند و پول را وارد اقتصاد کنند. هنگامی که آنها درمی یابند اقتصاد به اندازه کافی بهبود یافته است، روی پایان دادن به خرید دارایی کار می کنند. به این فرآیند «تیپرینگ» می گویند.
تیپرینگ چیست؟
تیپرینگ (Tapering) سیاست های پولی انبساطی بانک های مرکزی که برای تحریک اقتصاد آغاز شده اند را اصلاح می کند. در طول یک برنامه تسهیل کمی، بانک مرکزی یک کشور ممکن است اوراق بهادار با پشتوانه دارایی را از بانک های عضو خود خریداری کند و برای تقویت بهبود اقتصاد به بازارها پول تزریق کند.
تیپرینگ پس از اینکه سیاست‌های تسهیل کمی (QE) اقتصاد را تثبیت کرد، آغاز می‌شود و ممکن است شامل تغییر نرخ تنزیل یا الزامات ذخیره باشد. در ایالات متحده، فدرال رزرو نیز در جریان تیپرینگ دارایی های خود را کاهش خواهد داد.
همانطور که گفته شد Tapering به فرآیند کاهش خرید دارایی توسط بانک مرکزی در زمانی که شرایط اقتصادی بهبود یافته و به چنین محرکی نیاز نیست، اشاره دارد. تیپرینگ به معنای فروش دارایی های خریداری شده نیست، بلکه نشانه ای از سیاست های پولی سخت تر یا پیش درآمدی برای نرخ های بهره بالاتر در نظر گرفته می شود. Tapering بر بازارهای بدهی تأثیر می گذارد اما همچنین می تواند تأثیرات موجی بر بازارهای سهام و بازارهای نوظهور داشته باشد.
Tapering چگونه کار می کند؟
برای درک چگونگی عملکرد تیپرینگ نیاز به درک عمیق تری از QE یا تسهیل کمی (quantitative easing) وجود دارد. وقتی بانک‌های مرکزی نرخ بهره کوتاه‌مدت را پایین نگه می‌دارند، وام‌گیرندگان و کسب‌وکارها را تشویق می‌کند تا وام بگیرند. این کار باعث افزایش فعالیت های اقتصادی می شود. در عین حال، خرید دارایی توسط بانک مرکزی پول را به اقتصاد تزریق می کند.
زمانی که بانک‌های مرکزی به هدف خود برای بهبود اقتصادی دست یافتند، به تدریج خرید دارایی‌های خود را کاهش می‌دهند. تیپرینگ بر عرضه چنین اوراق بهادار تأثیر می گذارد و می تواند نه تنها بازارهای اوراق قرضه در ایالات متحده بلکه بازارهای سهام در سراسر جهان را نیز به حرکت درآورد.
نکته: تیپرینگ مستلزم فروش اوراق بهاداری نیست که بانک مرکزی خریداری کرده است. این کار فقط سرعت خرید آن اوراق بهادار را کاهش می دهد.
چگونه تیپرینگ بر بازارهای مالی تأثیر می گذارد؟
زمانی که بانک‌های مرکزی سیاست انبساطی را برای تحریک اقتصاد در شرایط رکود دنبال می‌کنند، قول می‌دهند که پس از بهبود اقتصاد، سیاست‌های محرک خود را معکوس کنند. ادامه تحریک اقتصاد با پول آسان پس از کاهش رکود می تواند منجر به تورم و حباب های قیمت برای دارایی های مبتنی بر سیاست پولی شود.
تیپرینگ که از آن به عنوان کاهش تدریجی نیز یاد می شود، اولین گام در فرآیند پایان یا خروج از یک برنامه محرک پولی است که قبلاً اجرا شده و موفق تلقی شده است. برقراری ارتباط آشکار با سرمایه گذاران در مورد جهت گیری سیاست بانک مرکزی و فعالیت های آتی به تعیین انتظارات بازار و کاهش عدم اطمینان بازار کمک می کند.
در مورد تسهیل کمی، بانک مرکزی برنامه‌های خود را برای کند کردن خرید دارایی‌ها اعلام می‌کند و یا به فروش می‌رساند یا اجازه می‌دهد دارایی‌ها سررسید شوند، در نتیجه مجموع دارایی‌های بانک مرکزی و عرضه پول را کاهش می‌دهد.
بانک‌های مرکزی می‌توانند در عقب‌نشینی از سیاست‌های QE خود به‌دلیل «واکنش تند بازار» تردید کنند، جایی که سرمایه‌گذاران و بازارهای مالی نسبت به کاهش محرک‌های بانک مرکزی بیش از حد واکنش نشان می‌دهند.
به عنوان مثال، اعلامیه‌های تیپرینگ قریب‌الوقوع بانک مرکزی معمولاً با افزایش شدید بازده اوراق قرضه دولتی و کاهش در بازارهای سهام مواجه می‌شود و انگیزه‌ای برای سیاست‌گذاران پولی ایجاد می‌کند تا برنامه‌های بازگشایی ترازنامه های خود را به تعویق بیاندازند تا به منافع بخش مالی رای دهندگان خود در کشور آسیب نرسانند.
به عبارت ساده تر سیاست پولی فدرال رزرو سه هدف را مورد توجه قرار داده است: حداکثر اشتغال، قیمت های باثبات و نرخ بهره بلندمدت متوسط. زمانی که سیاست پولی به تنهایی نمی تواند به اهداف خود کمک کند، از ابزارهای دیگری مانند QE استفاده می کند.
نکته: تیپرینگ نه تنها به معنای پایان سیاست‌های انبساطی بانک های مرکزی است، بلکه نشانه‌ای از شروع نهایی سیاست انقباضی پولی است. به عنوان مثال، این به معنای نرخ بهره بالاتر در وام مسکن، وام های مصرفی و استقراض تجاری است.
تیپرینگ از چه زمانی شروع می شود؟
بانک های مرکزی مانند فدرال رزرو از تسهیل کمی به عنوان یکی از ابزارهای خود برای تحریک اقتصاد استفاده می کنند. مانند همه برنامه‌های محرک اقتصادی، سیاست‌های QE قرار نیست دائمی باشند و پس از حصول نتایج مطلوب یک برنامه محرک اقتصادی، باید به تدریج آن سیاست‌ها لغو شوند. اگر بانک مرکزی عملیات خود را خیلی سریع تغییر دهد، می تواند اقتصاد را وارد رکود کند، از سوی دیگر اگر بانک مرکزی هرگز سیاست های محرک اقتصادی خود را کاهش ندهد، ممکن است تورم افزایش یابد. تیپرینگ دوره ای است بین زمانی که محرک سیاستی عمل کرده و قبل از حرکت انبساطی شتابان به سمت تورم است.
تفاوت بین Tapering و Tightening چیست؟
سیاست‌های فشرده یا انقباضی (Tightening)، اقدامی است که توسط بانک مرکزی انجام می‌شود تا رشد اقتصادی را کاهش دهد، هزینه‌ها را در اقتصادی که به نظر می‌رسد خیلی سریع در حال افزایش است، محدود کند یا تورم را در زمانی که خیلی سریع افزایش می‌دهد، مهار کند. به عنوان مثال فدرال رزرو با افزایش نرخ های بهره کوتاه مدت از طریق تغییر سیاست در نرخ تنزیل که به عنوان نرخ وجوه فدرال نیز شناخته می شود، سیاست های پولی را تشدید می کند. فدرال رزرو همچنین ممکن است دارایی های موجود در ترازنامه بانک مرکزی را از طریق عملیات بازار باز (OMO) به بازار بفروشد. Tapering به دوره معکوس بین سیاست انبساطی و سیاست پولی انقباضی اشاره دارد.
نمونه تیپرینگ: تیپرینگ فدرال رزرو و دارایی های مالی
با ظهور همه‌گیری COVID-19 در مارس 2020، فدرال رزرو یک استراتژی تسهیل کمی تهاجمی را اجرا کرد و بیش از 700 میلیارد دلار خرید دارایی را تزریق کرد و تا ژوئن 2020 یک برنامه QE برای خرید 80 میلیارد دلار اوراق بهادار خزانه داری و 40 میلیارد دلار وام مسکن ایجاد کرد. فد همچنین در دسامبر 2021 استارت تیپرینگ را زد و تا بهار 2021، اقتصاد قدرت قابل توجهی داشت و افزایش هزینه های زندگی را نشان داد.
در ژوئن 2022، فدرال رزرو جهت سیاست پولی خود را برای مدیریت خطر افزایش هزینه ها تغییر داد. فدرال رزرو پس از دو سال سیاست «پول آسان»، موضع خود را اصلاح کرد و به سیاست نرخ بهره پایین و مداخله قابل توجه در بازار اوراق قرضه پایان داد.
فدرال رزرو همچنین طرحی را برای کاهش ترازنامه نزدیک به 9 تریلیون دلار از دارایی های انباشته شده در سال های اخیر، (عمدتاً اوراق بهادار خزانه داری و وام مسکن)، در آغاز اقدامات فدرال رزرو برای کاهش پول، اجرا کرد.
نظر بدهید